سبّ...
« بله دیگه، همین شماها هستید که دشمن تراشی می کنید و ...»
بحث مثل همیشه بالا گرفته بود و همه استاد رو هدف شلیک های مستمر خودشون قرار میدادن؛ ولی انصافا استاد هم کم نمی ذاشت و هر چیزی که بلد بود به کار می بست تا بتونه جواب دانشجوها رو بده...
تو همین اثنا و میون این همه سر وصدا، یه دانشجویی که خودش رو منتقد نظام می دونست و خودش رو با این اسم به ما معرفی کرد، یه صحبتی کرد که کلاس با اون شلوغی و همهمه به سکوت فرو رفت؛ سکوتی همراه با تأمل...
متن صحبتش رو عرض می کنم ولی قبلش بهتره بگم که خداروشکر که دانشجوها این قدر فهمیده هستند؛ چون استاد هم به سکوت فرو رفت و سخن رو تأیید کرد...
حالا اون بنده خدا مگه چی گفت؟
« ما که اسراییل رو به رسمیت نمی شناسیم، با ملت آمریکا و انگلیس هم مشکلی نداریم؛ پس چرا باید پرچم اون هارو روی زمین تصویر کنیم و بهشون اهانت؟ اسراییل به خاطر عدم بودنش و دو کشور دیگه هم به خاطر مقدس بودن پرچم هر کشور برای مردمش...»
با این کار ما ستاره ی داوود رو سب و لعن می کنیم ولی خدای نکرده اون ها...
حواسمون رو جمع کنیم...
