هر که بامش...

درسته که از قدیم گفتن:« هرکه بامش بیش برفش بیشتر » ولی تا حالا کسی نگفته هرکه بامش بیش، راهش بیشتر! بلکه باید گفته بشه که عقلش بیشتر...

درسته که دانشگاه علم وصنعت ایران بیش است(!) ولی دلیل نمیشه کاری کنیم که راه دانشجوها بیشتر هم بشه...

دانشگاه بزرگ، قبول؛ ولی خوب ما هم باید یه کاری کنیم که بشه به نحو احسن محظوظ شد از این نعمت...

نمی دونم چه سریه که دانشکده علوم پایه و معارف در کنجی از دانشگاه باشه و مسجد هم یه کنج دیگه؛ مکان هایی که همه حداقل به یکی از اون ها محتاجند...

البته وقتی که با یکی از رفقا این مطلب رو در میون گذاشتم اذعان کرد که به جای ورزش2 و3 نیازه!!!

فقط مکان سلف مناسبه؛ میگیم اون کسی که این دانشگاه رو ساخته به مسجد فکر نکرده، آیا به علوم پایه هم فکر نکرده؟ خوب، کسایی که جدید ساختن چرا فکر نکردن؟ اصلا چرا باید فقط یک بوفه تو دانشگاه باشه که به اسم تریا می شناسیمش؟ چرا همه ی رشته ها به جز علوم پایه باید حداقل 2ترم اول قطر دانشگاه رو برای رفتن به ساختمون علوم پایه گز کنن؟

واقعا حیفه که از این فضای بزرگ با یه عقل بزرگ استفاده نشه...

انجمن فرهنگی و دفتر علمی...

شاید مدلشه ولی خوب...

میام دانشگاه و بیکارم؛ تقریبا سه تا راه دارم واسه تلف نکردن وقت: 1- برم سایت به شرط اعمال عمل مثمر ثمر... 2- برم انجمن علمی و یه کاری انجام بدم 3- برم دفتر فرهنگی و یه کاری انجام بدم... نه؛ راه سوم بسته است! منظورم "راه سوم" نیست، طریق سوم، شماره ی سوم، چه می دونم همون دفتر فرهنگی...

خوب، داشتم می گفتم که راه سوم بسته است در صورتی که "راه سوم" همیشه درش بازه و هر وقت که بخوام میتونم برم؛ و می خواستم بگم که آخه چرا؟ چرا نباید هیچ وقت درب دفتر باز باشه؟ چرا نباید بتونم برم دفتر؟ چرا راه سوم فقط طبقه ی اوله و همکف شعبه نداره؟ چرا باید نمایشگاه فروش کتاب دست دوم به این حالت باشه؟ و چرا دفتر یه وبلاگ ساده و نقلی نداره؟

گفتم که شاید مدلش باشه ولی مدل خوبی نیست...